پی جویی مقاومت علف هرز تاج خروس (amaranthus sp.) به علف کش های رایج برخی مناطق چغندرکاری کشور

به­منظور بررسی احتمال بروز مقاومت در علف­هرز تاج خروس نسبت به علف کش­های رایج در مزارع چغندر قند در چهار استان چغندرکاری کشور (خراسان، خوزستان، اصفهان و آذربایجان غربی)، آزمایش مزرعه ای به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی و با سه تکرار در سال 1385 انجام شد. فاکتورها عبارت از سه توده علف­هرز تاج خروس شامل دو توده مشکوک و یک توده حساس و سه تیمار علف کش شامل پیرامین (کلریدازون80% wp)، بتانال آ-ام (دسمدیفام15.7% ec) و شاهد بدون مصرف علف کش بودند. از آن­جایی­که خصوصیات ژنتیکی و مورفولوژیکی توده­های مشکوک و حساس در هر منطقه منحصر به همان منطقه بود، آزمایش­های هر منطقه به­صورت مجزا از یکدیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج در هر چهار منطقه نشان داد که اختلاف معنی­داری بین توده­های مشکوک و حساس از نظر تاثیر علف کش­ها وجود نداشت. به­منظور بررسی و تجزیه و تحلیل دقیق­تر تاثیر علف کش ها بر توده های مشکوک و حساس، مقایسه میانگین تاثیر هر یک از علف کش­ها بر تعداد (تراکم) و بیوماس توده­های مشکوک و حساس به تفکیک و برای هر منطقه انجام شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که تاثیر علف کش­های پیرامین، بتانال آ-ام و تیمار عدم مصرف علف کش بر تعداد و بیوماس هر یک از توده­های مشکوک و حساس در کلیه مناطق تقربیا غیر معنی­دار بود. به­عبارت دیگر تعداد و بیوماس توده­های مشکوک و حساس در کلیه مناطق در برابر این علف کش­ها رفتار یکسانی داشتند. لذا به نظر می­رسد که هنوز علف­هرز تاج­خروس در مناطق مورد مطالعه نسبت به علف کش­های پیرامین و بتانال آ-ام مقاوم نشده و نارضایتی ناشی از عدم کنترل مناسب این علف­هرز در مناطق مختلف احتمالا به­عوامل دیگری از جمله کیفیت سموم، یا عدم استفاده به مقدار مورد لزوم، یا زمان مصرف و اعمال علف کش ارتباط دارد.